Riga 2

(dag14)
Op internet gingen we gisteren op zoek naar een slaapplek. Deze keer vonden we een hostel (boven het internetcafe trouwens). Dat is veel goedkoper dan een hotel. 8euro per nacht. Vraag ons niet waarom we nu pas kiezen voor een hostel. Ondertussen was het te laat geworden om nog veel te gaan doen in de stad. Dus we besloten om eens wat vroeger te gaan slapen dan anders en er morgen des te harder in te vliegen.

Een hostel is wel zonder ontbijtgedoe. Onze eerste missie werd dan ook het zoeken naar een bakker. Deze vonden we en we aten een karrenvracht aan koffiekoeken en ikzelf gaf me een cafeineboost om U tegen te zeggen. De koffie van de bakker was hemels in vergelijking met de vele voorbije koffies aan de tankstations. Na het bakkergebeuren gingen we de stad eens van naderbij bekijken. We kwamen langs een parkje waar een bandje aan het spelen was. We gaven uiteraard deskundige commentaar op het muzikale gebeuren en verbaasden ons over het feit dat er geen bier werd verkocht. Het is hier namelijk verboden om in het openbaar te drinken. Moesten we op dit moment in Antwerpen zitten, dan stond iedereen hier met een pint en zou er veel meer sfeer zijn. Achja, Letland ..

We trokken verder de stad in en bezochten een kerk. Terwijl jan aan bidden toekwam, hing ik de toerist uit met mijn kodak. Daarna gingen we een kijkje nemen bij de zeppelin-hangars. Via het een-programma Mercator wist ik dat die hier stonden en nu gebruikt werden als grote marktplaats voor vooral voedingswaar. Kersen en zuivelproducten waren er in ruime hoeveelheid te vinden.
In de buurt van de hangars was er ook een cinema. We besloten om vanavond de film Bruno te gaan zien. We vroegen eerst voor onze eigen veiligheid of de film niet gedubt zou zijn. En gelukkig konden ze ons melden dat Bruno in de originele taal zou worden vertoond.
Maar voor we naar de film konden, moest er eerst worden gegeten. Jan vond vanmorgen op internet een restaurantje in een Middeleeuws decor. Hij verzweeg dat het om een donker hol ging tot we er waren. Hij wist niet of ik het een goed idee vond en wou geen risico`s nemen omdat hij er sowieso naar toe wou. Toen ik het restaurant zag, stond ik klaar om terug te vertrekken, maar de puppy-oogjes van Jan overhaalden me uiteindelijk om toch maar naar binnen te gaan.





-DE KRONIEK VAN RIGA-
(door hofnar Don Juan)


Afdalend in de kelder van weleer, voelde het genootschap zich meteen in haar element.
Welwillende dames voorzagen de uitgeputte krijgers van spijs en drank.
Zichzelf volproppend met de favoriete salade van zijn collega, Jacques de Molays, begon Jankendorf aan zijn maal. Het glas heffend op voorbije overwinningen (dat tevens enthousiast bijgevuld werd door een rijpe brok Baltisch vlees waar elke gezonde kruisvaarder toch wel een beetje verliefd op werd.)
Er werd stevig op los gevierd om de teleurstellingen van de vorige dag te vergeten.





Dat was niet zonder neveneffecten.
Opgezweept door de feodale feestsfeer in het ridderkrocht begon zijn bloed al gauw te koken en vulde zijn onweerstaanbare testosteron al snel de ruimte, menige deerne in vervoering brengend.
Het feest duurde niet lang of onze kruisvaarders werden belaagd door loerend Scandinavische heidenen!
Ze waren net 6 maanden op plundertocht in Azie geweest en waren er op uit om ook ons tot een van hun veroveringen te rekenen alvoor ze terug zouden afdruipen naar hun vikinghal.
Voor Schildknaap Jorissimo was dit welkom nieuws, aangezien hij zich de afgelopen maanden enkel aan paarden, schapen en ander vee kon vergrijpen.
Grootmeester Jankendorf daarentegen was echter nog steeds op bedevaart naar het beloofde land en deze duivelse verschijningen maakten zijn boetedoening er niet makkelijker op.
Hij had immers een eed van trouw afgelegd door heelder nachten biddend in de kapel door te brengen en was niet van plan dat verdomde ritueel er weer geheel opnieuw door te draaien!

Vanaf heden den drankduivel weren en duidelijk maken dat Jankendorf eeuwige trouw had gezworen aan de Ordo Vagina Superior was een evidente zet die de toon van verdere bemiddelingen moest zetten.
Uiteraard maakte dat idee de barbaren enkel bloeddorstiger.
De leider van de bende daagde ons aller grootmeester meteen uit voor een duel op leven en dood door zichzelf met haar (-ja, jongens, 'tgaat hier dus wel degelijk over vrouwen eh-) volle fysiek op zijn gepantserde voorkomen te werpen.
De tijd van spraak en rede was voorbij en daarop stortten beide legers zich brullend in elkaar.
Elks met een eigen strategie in gedachten, wild op elkaar inhakkend, kletterden de schilden tegen elkaar. Uit deze veldslag zou slechts een overwinnaar ontspruiten. Overgave was uitgesloten.
Gedrogeerd door enkele stevige porties hallicunatief bessensap wierp het stamhoofd zichzelf als een berserker in de strijd, zichzelf alle gevaar en verwondingen door onze teerbeminde heer ontziend.
Gelukkig wist het gedreven heerschap al haar aanvallen vakkundig te ontwijken en verwondde het gedrocht enkel zijn hand.

De ridders, niet van plan een omweg naar Jeruzalem te maken, bereidden zich voor op een helse avond vol beproevingen ende temptaties.
Zoals gepland gingen ze naar den kineskoop om Bruno te aanschouwen.
De dames stalkten hun treden.
De Heer zij geprezen dat S. Baron Cohan zijn profane voorkomen elke vorm van heterofiele trots in de theaterzaal teniet deed.
Dat deel van de avond verliep dus zonder slachtoffers binnen Jankendorf's lijfwachentregiment.
Jammerlijk genoeg hadden onze unschuldige nozems die duistere nacht niets meer in het vizier, afgezien van zichzelf te laven in maltbrouwsels en het scannen der passerend jonkvrouwvlees.

Hun strijdrossen aansporend donderde de kolonne in slagorde naar de dichtstbijzijnde kroeg.
Maar, het hoorngeschal was nog niet weggestorven of de keet bleek enkel cocktails te serveren.
Nors brachten onze krijgers hun hemelrijkende vaandels terug aan het wapperen terwijl het homofiele hol in vlammen op ging.

Briesend en met getrokken zwaarden (...Haha! Nee, geen metafoor.) stormde het gezelschap 'Friday's' binnen.
Daar deden ze zich te goed aan wat later de laatste pint der avond zou komen blijken te zijn.
De vikingen hadden gelukkig nog steeds geen vorderingen van bepalend strategisch nut gemaakt.
Knaap Jorissimo zag echter zijn kans schoon en viel een zwakke plek in vijandelijke linies aan.
Deze charge (-it's french), uitgevoerd op een plek die de vijand onroerbaar waande, dwong de horde terug te trekken naar de onherbergzame wouden waar ze hun kamp hadden opgeslagen.
Op het ritme van ontzagwekkend tromgeroffel, dreven de dienaars van God's Wil de restanten der meute terug naar hun verdomde moeders alwaar ze hun wonden zouden likken.

De hoorn der overwinning vulde schallend het ochtendgloren.
Met gescheurde vaandels, besmeurde wapenschilden en gebroken gevechtsuitrusting, maar met geheven hoofden, ongekrenkte trots en verse moed traden onze helden uit de mist, de plek des onheils achter zich latend.
Dromend over de warmte van zijn citadel alwaar zijn teernminde jonkvrouw geduldig op hem wachtte, zadelde Hertog Jankendorf, grootmeester van de Ordo Vagina Superior, voor de laatste maal zijn strijdros richting beloofde land.


Deus Volt!