Vilnius (Lietuva)

(dag10)
Na een verkwikkende nacht gingen we naar beneden voor het ontbijt. Tot onze verbazing was er niets van ontbijt te zien. Ik liet mijn gsm zien om duidelijk te maken dat we nog op tijd waren. Het was 9.38u. en we konden normaal eten tot 10u.
De receptioniste lachte en vertelde ons dat het in Litouwen een uur later is dan bij ons. Geen ontbijt meer dus. Ze kon ons enkel een kop koffie aanbieden. Die dronken we op.
We mochten onze bagage in het hotel achterlaten en trokken Marijampole in. Het was voor het eerst super warm weer en ik trok voor de gelegenheid mijn marcelleke aan. Het viel ons meteen op dat de grieten in Litouwen ontzettend lange benen en dikke tetten hebben. Potverdorie, een schande dat we niet wisten dat er in het Noorden zo`n schoon vlees rondliep. Iedereen maar denken dat het in het Zuiden te doen is, maar wij hebben hier het tegendeel ontdekt.
We gingen op zoek naar internet. We vonden enkel een it-winkeltje waar we gebruik mochten maken van het internet achteraan in de zaak. Jan ging tijdens mijn schrijfwerk op zoek naar ontbijt. Hij kwam terug met een doosje perzikken. Terwijl mijn maag al uitkeek naar een lekkere croissant.
Toen het internet ineens uitviel, zijn we naar een grote supermarkt getrokken: Maxima genaamd. Daar kochten we ons Turks brood, een klomp geitenkaas en een pakje salami. Het viel allemaal zwaar op de maag, maar we konden er weer een dagje tegen.
We wilden terug aan internet geraken en we schuimden heel het dorp af. Onze ogen vielen constant uit hun kassen door het schoon vrouwvolk hier, maar we probeerden gefocust te blijven.
We vonden geen internet meer, want de enige internetbar van het dorp was gesloten. We gingen dan maar terug naar het hotel waar we iets dronken.

Daarna vertrokken we met onze bagage naar een willekeurig T-station.
We kregen direct een lift van een jong koppel, waarvan de man zeer fier over zijn land vertelde. Hij stopte aan een winkel om (naar zijn mening) het beste bier van Litouwen door ons te laten proeven. Het werd Svyturys Ekstra, en het was inderdaad een goed biertje.
De jongeman zette ons af langs de autostrade met aan de overkant een T-station. Maar daar geraakten we niet omwille van een hek op de middenberm op de autostrade. Voor ons stond er een halve gare met een oude mobilhome gedecoreerd met de gektste voorwerpen. Maar hij leek ons vrij mensenschuw en hij vertelde enkel dat er over 5 km een T-station langs de rechter kant was.


We gingen dan maar te voet verder. Onderweg zagen we een T-station 200 meter van de autostrade verwijderd. We gingen er onze kans wagen, maar merkten al gauw dat enkel de locals van het dorp er gingen tanken. We aten er een broodje en dronken een pintje en vervolgden onze tocht langs de autostrade.

Na ongeveer 3km wandelen kwamen we een station tegen langs de autostrade. We kregen daar een lift van alweer een jong koppel, maar ze konden ons enkel 2 T-stations verder brengen.
Er was geen kat te zien en we wachtten op de eerste die zou komen tanken. Na enkele njets, kwam er opeens een coole kerel met marcelleke en petje aangereden, die ons zonder twijfelen naar Vilnius wou brengen. Onderweg viel al direct op dat de jongen wat last had van ADHD. Als hij niet op een Engels woord kon komen werd hij half zot en begon hij met zijn pet op het dashboard te slagen en zichzelf te vervloeken. Voor de rest was hij een goeie chauffeur en zeer behulpzaam en. Hij belde wat vrienden op om voor ons een goedkoop hotel op te zoeken. Hij was ook zeer hoffelijk, hij vroeg in zijn eigen auto of het voor ons stoorde dat hij rookte. Natuurlijk was dat geen probleem. Ik zag hem zoeken naar zijn saffen en gaf hem gauw eentje van mij, dat was het minste dat ik kon doen.
Zijm vrienden vonden een hotel (Europa City) en hij bracht ons er naartoe. Het was een groot hotel en zeer chiq.



De prijs viel nog net mee, maar het was toch al op het randje. Hij ging mee naar binnen en zei dat hij er voor ging zorgen dat we niet de volle pot moesten betalen, het was namelijk al half2.
We bedankten de kerel hartelijk en trokken onze kamer in. We zagen nog wat tv en vielen een half uur later in een comateuze slaap.