Berlin

(dag3)
We zijn al reeds in Berlijn!
We hebben nochtans onze tijd genomen in Hamburg. Zo zijn we vorige nacht nog in een gezellig, alternatief cafe beland in de hoerenbuurt van Hamburg.
We ontmoetten er leuke meisjes, waarvan sommige zelfs meerderjarig. Nene, het waren nette meisjes van in de 20, schatten we. Op de foto valt het alleszins niet af te leiden, soit.

Zij probeerden ons aan een slaapplek te helpen in 1 of andere jeugdherberg, maar wij hoopten op een invitatie bij hen thuis. Maar nee, het zat er weer niet in. Na enkele pinten, waren het 2 jongens die ons opmerkten, waarvan 1 zijn flat aanbood voor de nacht. Bij gebrek aan beter, gingen we in op het voorstel. al zwalpend strompelden we de bus op naar the getto from Hamburg, waar we eerst een bezoek brachten aan een Turkse pizzaboer. Hij bood ons 5 pizza´s aan voor slechts 3 euro! Euforisch als we waren, gingen we dadelijk in op de Turk zijn promotiestunt. =>

Daarna sleepten we ons voort naar de flat van de Duitse Andi. Een knul van 27 met goede bedoelingen.

Wij mochten in zijn bed slapen, maar gelukkig koos hij voor de grond. ´s Morgens´(=half 2 ´s middags) namen we uitgebreid een douche en lieten we zijn wc-pot vollopen met al de voordien ingenomen spiritualities und vetzakkereien. Als dank kochten we hem een aardbeientaartje en een bus cheape fruitsap, die we zelf uitdronken. Maar zijn goede hart kende geen grenzen, zelfs een blik Chinese soep wees hij af.

Maar laten we de draad oppikken wat betreft Berlijn.
Met de bus gingen we naar Moorflith, maar dat mislukte door het foute opzoekwerk van de goede Andi. Zijn hersenpan was minder ontwikkelt dan zijn goede hart. aangekomen op de verkeerde plaats, zochten we dan maar een (jawel) een tankstation op. Daar hebben we drie uur staan klooien in de regen tot uiteindelijk een 42-jarige griet met jonge geest, maar met enige ongerustheid ons meenam op de autostrade richting Berlijn. Onderweg stelde Jan haar gerust dat we enkel negatief stonden tegenover honden en mannen. Dat helpte, en ze bood haar hele lichaam aan in de strijd naar een volgende lift. Aan een Mc Donalds in Wittenburg sprak ze wat Duitsers aan met de vraag of wij mee konden rijden. Maar helaas haar inbreng leidde tot niets. Met een bang moederhart liet ze ons achter met haar telnr. zodat we haar konden verwittigen als we uiteindelijk een lift zouden krijgen. Ze zou ons komen oppikken en mee naar haar huis nemen, mochten we geen lift meer krijgen. Maar na een goed uur en 5 chickenburgers later, kregen we onze lift naar Berlijn. Ik belde haar meteen op om het goede nieuws te melden.

Het was een leutig en vrolijk Duits koppel dat ons naar Berlijn wilde brengen. Ondanks hun volgeladen auto, twijfelden ze geen seconde. De man bood zelfs gewillig wat sigaretten aan en kocht ons zelfs een pintje. Onderweg was de vrouw (knap, maar dominant =>
)
in een diep gesprek met Janneman over het wel en wee van het tekenen in de reclamesector en het nut van creativiteit in de samenleving. Ondertussen viel ik in een diepe slaap omdat ik al lang wist dat creativiteit de mensheid enkel manipuleert. Over mijn journalistieke leven werd met geen woord gerept. Jammer..

Uiteindelijk werden we zo´n half uur geleden in het centrum van Berlijn afgezet, waar we ons spoedden naar een willekeurig internetcafe dat leren zetels met grote rugleuning aanbiedt. Wat hebben we toch geluk.
Zo meteen duiken we het nachtleven in en wie weet wat verschijnt er morge allemaal op de blog.