Marijampole (Lietuva)

(dag9)
`s Morgens weer een goed ontbijt achter de kiezen en met volle moed gingen we aan het tankstation op zoek naar een lift.

Uren later hadden we nog steeds geen lift. We besloten om het nog eens met een bordje te proberen zoals enkele dagen geleden in het centrum van Berlijn. In Berlijn was het xel niet gelukt, maar deze geloofden we erin. Een uur hebben we aan de weg gestaan met `Vilnius` op ons bordje.

Maar weer geen succes. Dan weer terug aan het tankstation geprobeerd, maar het zat niet mee die dag.
Opnieuw gingen we richting dorp om een pint te gaan drinken en te hopen dat iemand ons aan de supermarkt zou meepakken.
Maar onderweg kwamen we een trucker tegen langs de weg. We vroegen hem in ons beste gebarentaal of hij richting Vilnius reed. Hij reed enkel een paar km verder naar het stadje Byalistok.

Daar zette hij ons af aan een klein tankstation waar we direct met een ouwe pat verder konden. Hij sprak geen Engels maar hij tekende zijn route uit en we gingen 30 km met hem mee naar Suchowola. Zijn kamikaze rijstijl deed onze tikker serieus uit de bol gaan. Bij het inhalen van auto`s of truckers nam hij alle risico. Terwijl er uit de tegenrichting een dikke trucker kwam, stak hij toch voorbij en propte hij zich met volle snelheid tussen 2 truckers voor hem. Ook in de bochten bleef hij rustig iedereen voorbij steken.
Gelukkig overleefden we de rit en hij zette ons af aan een piepklein tankstationnetje dat net gesloten werd. Het zat ons weeral mee en we konden nog net de laatste auto die er stond aanspreken en we waren weer vertrokken. We reden mee met een Poolse vrouw en haar man. De vrouw sprak tot onze verbazing Frans. Ze had namelijk enkele jaren in Brussel gewerkt. Zij bracht ons naar Sztabin, enkele km verder dan waar we woonde. We kwamen terecht aan een klein winkeltje. We kochten ons een pint en zetten ons aan de bank voor het winkeltje.
Plots dook de Poolse politie op en ze verboden ons bier te drinken aan dat tafeltje. We moesten maar naar een bar gaan zeiden ze. Maar hoe kan je nu met een pint van de supermarkt een bar binnen wandelen? We gingen er dan maar vandoor wetende dat die flikken in staat waren nog eens te komen checken, wat ze ook deden.
We stapten verder met de hoop nog een tankstation te vinden. Ondertussen werden we verorberd door een hoop kutmuggen die ons dwongen een lange broek en trui aan te doen. Onderweg gingen we een bar binnen met de vraag waar er een T-station was. We bleken nog maar 300 meter te moeten stappen. Aan het T-station stond er een groepje zatte jongeren de aandacht naar zich te trekken. Maar onze aandacht ging uit naar enkele truckers in een hoekje van het station. Het waren 2 truckers met elk hun truck. Ze spraken allebei geen Engels, maar we konden duidelijk dat we naar Augustow wilden, waar we een hotel wilden nemen.
Na wat palaveren, mochten we elk in een truck plaatsnemen. Ik probeerde te achterhalen bij mijn chauffeur waar ze precies naar toegingen. Ze bleken naar Litouwen te moeten. Daar wilden wij ook naartoe en vroeg hem of ze niet meer zouden stoppen in Augustow, maar dat ze ons zouden meenemen naar Litouwen. Na 10 pogingen om dat duidelijk te maken, contacteerde hij zijn collega en reden ze voorbij Augustow. Na wat over en weer gebel met Jan, bleek dat hij nog geen woord uit zijn chauffeur had gekregen en dat hij vrij nors was.
Net over de grens van Litouwen dropten ze ons aan een tankstation waar we onmiddelijk 2 andere truckers tegenkwamen die naar Marijampole gingen. 1 van de truckers sprak goed Engels en ze waren zeer bereid ons mee te pakken. We stapten weer elks in een truck. Onderweg kreeg ik van mijn chauffeur die geen Engels sprak een saf aangeboden en een zak vol Litouwse bollekes. Ik begreep eerst niet wat de bedoeling was maar hij duwde theatraal de zak naar me toe. Aangekomen in Marijampole fixten ze voor ons een taxi die ons naar een hotel zou brengen. Ze waarschuwden ons nog dat het `s nachts gevaarlijk is in Litouwen. Dat hadden we nog niet echt ondervonden en lieten het over namen de waarschuwing voor wat het was. Bij kassadame van het tankstation waar we stonden wachtten we op de taxi. Deze kwam vrij snel af en bracht ons rond half 1 naar Hotel Keta.

Alweer een doenbaar hotelletje voor een schappelijke prijs en Litouwse softporno op onze tv!